Marceli Tarczewski

Marceli Tarczewski

Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1782 Ciućkowo
Data i miejsce śmierci	30 sierpnia 1843 Warszawa
Zawód, zajęcie	prawnik
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marek Marceli Józef Jan Chrzciciel Tarczewski (ur. 18 czerwca 1782 w Ciućkowie, zm. 30 sierpnia 1843 w Warszawie) – polski prawnik, urzędnik, adwokat, obrońca spiskowców, wydawca i mason.

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Albertyna w Królewcu. Po uzyskaniu dyplomu powrócił do Warszawy, gdzie pracował najpierw jako asesor przy Trybunale Cywilnym, a potem jako podprokurator Sądu Apelacyjnego Księstwa Warszawskiego.

Po 1815 roku przeszedł do pracy w adwokaturze i występował z uprawnieniami mecenasa przed kasacyjnym Sądem Najwyższej Instancji. W procesach politycznych bronił polskich konspiratorów. W pierwszym procesie Towarzystwa Patriotycznego, gdzie jako główny oskarżony przed sądem wojennym występował Walerian Łukasiński, Tarczewski bronił Mikołaja Dobrzyckiego. W drugim procesie, toczonym już przed Sądem Sejmowym, był obrońcą prezesa Towarzystwa Stanisława Sołtyka. Jego mowy i pisma procesowe były ogłaszane drukiem^[1]. W latach 20. XIX wieku był członkiem Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji Królestwa Polskiego.

Wraz z żoną prowadził znany w Warszawie salon.

Pod koniec powstania listopadowego był kandydatem na ministra sprawiedliwości w Rządzie Narodowym. Odmówił wówczas przyjęcia stanowiska.